Seni Seviyorum
Seni seviyorum diyebilmek
En zor cümle belki de hayatta,
En çok söylenmesi gereken.
Haykırabilmek ise muhteşem...
Dilimizin ucuna kadar gelir de
Bir türlü dökülemez, dökemeyiz
Hüzünlü bir tebessüm gibi kalakalır
Dudaklarımızla dişlerimizin arasında.
Bazen küçücük bir papatyanın
Taç yapraklarında karşılaşırız sevgiyle
Seviyor-sevmiyor diyerek
Koparıp atarız onu da hoyratça.
Bazen sevgi kırmızı karanfil olur
Takıp dolaşırız yakamıza
Kır çiçeklerinde yakaladığımız sevgiyi
Gonca güle ulaşmak adına çiğner geçeriz arsızca.
Bazen bebek olur sevgi
Tatlı bir gülüş, peltekçe söylenen bir sözcük
Gözlerindeki ufacık bir ışıltı için
Ölümü bile göze alırız uğrunda.
Karşımıza hangi şekilde çıkacağı değil
Bizim ne yapacağımız önemli
Çiğneyip geçmek, yakamıza takmak,
Fal bakmak ya da baş tacı yapmak tanıştığımızda.
(Sinop-22.03.2007)
