Bir Çocuk Ağlıyor
Köşe başında bir çocuk ağlıyor,
Elinde kurumuş yarım simidi,
Üşümüş çıplak ayakları mosmor,
Aç ve uykusuz besbelli...
Çocuklar parklarda koşuşuyor,
Okulun zili çınlıyor kulaklarda,
Emsalleri sınıflara doluşuyor,
O, kimsesiz ve garip sokaklarda.
Kimsesizliği o seçmedi,
O istemedi böylesi korkunç dramı,
“Okuyup öğretmen olacağım” derdi,
En ağır şekilde öğrendi yaşamı.
Önünde ayarı bozuk bir baskül,
Poşetinde üç beş tane kağıt mendil,
Sen utanma, mağrur ol, her zaman gül,
Utansın sizi bu duruma düşüren sefil...
(Sinop-27.04.2007)
Leyla İnan
