1980'ler aslında hafızamızda pek iyi yere sahip değildir.
Asker yönetime el koymuş, çok sayıda kişi işkence görmüş ve yargılanmıştır.
Ancak o dönemin çocukları ya da yeni yetmeleri olarak her şeye rağmen şanslıydık.
Şimdiki çocukları çok şanslı görenlere şaşırıyorum. Ağlayan çocuğu susturmak için eline telefon, tablet ne varsa tutuşturuluyor.
Oyuncu, plastik top, tahtadan oyuncaklar, babalarımızın kıt kanaat maaşıyla zaman zaman aldığı erkekse top, kızsa bebekler şimdiki en iyi oyun konsolünden daha iyiydi.
Her şey çeşit anlamında azdı. Ama teknoloji hayatımızı henüz alt üst etmemiş, üzerine özenle örülen dantelin süslediği televizyon dışında henüz evimize girmemişti.
Önce video, ardından bilgisayar, daha sonra oyun konsolu, bir anda ortaya çıkan cep telefonu ve nihayetinde akıllı telefonlar.
