“Düşünün ki bugün dünyanın son günü. Yarın bu saatte her şey bitecek. Kurtuluş şansınız yok. Bugün ne yapardınız?”
Bu soru bizlere birçok şeyi açıklıyor aslında. Çok üzücü. Hem korkutucu hem de harekete geçiren bir soru. Çünkü zaman denen kaynağın sonuna yaklaşmak ve o anı tercihlerinle kullanmak senin elinde.
Çok beğendiğim bir yazı var ders niteliğinde, sizler ile de paylaşmak istedim.
Amerika’da bir üniversitede profesör derse şöyle başlamış:
“Düşünün ki bugün dünyanın son günü. Yarın bu saatte her şey bitecek. Kurtuluş şansınız yok. Bugün ne yapardınız?”
Öğrenciler tek tek yazmaya başlamışlar…
“İbadet eder, Tanrı’dan günahlarımı affetmesini dilerdim...”
“Tüm sevdiklerimle vedalaşırdım.”
“Ailemle vakit geçirirdim.”
“Arkadaşlarımla yarım saat eski günlerdeki gibi basket oynardım.”
“Barbekü partisi yapardım.”
“Sevgilimi arardım.”
“Tüm sevdiğim yemekleri yerdim.”
“Yatar uyurdum.”
“Ormanda son defa dolaşırdım.”
“Güneşin batışını son defa seyrederdim.”
“Akşam yıldızları seyrederdim.”
“ En sevdiğim yemeği hazırlar, tüm sevdiklerimi akşam yemeğine davet ederdim.”
“Piknik yapardım.”
“Hayatta en çok gitmek istediğim yere gider orada ölmeyi beklerdim.”
Üzdüklerimi arar, özür dilerdim.”
Hoca bütün hepsini tahtaya yazmış. Sonra gülerek sınıfa dönmüş ve demiş ki:
“ Bütün bunları yapmak için dünyanın son günü olması şart mı?
Bir an ben de düşündüm, ne yapardım acaba?
“Deli Adam’ı alıp dünya turu yapmayı çok isterdim. Yakından görmediğim ve bilmediğim yerleri geze geze keşif etmeyi ve mistik havalarını ciğerlerime teneffüs edip hissetmeyi çok isterdim.”
Umarım son günüm olmadan yaşarım bu dileğimi.
Asıl soru şu olmalı aslında;
“Her günümüzü son günümüz gibi yaşarsak artık neleri daha farklı yapardık?”
Bu soruya kendimde cevap vermeye çalışacağım.
Ben;
“Değmeyecek şeyler için kendimi üzmeyi, yiyip bitirmeyi ve herkesin yüklerini üstlenmeyi bırakırdım. Sağlıklı olduğum her gün için, rahat nefes aldığım, rahatça yiyip içebildiğim için, yürüyüp koşabildiğim için, sevdiklerime sarılabildiğim için ve var olabildiğim için içtenlikle şükrederdim.”
Ya siz?
Bu yüzden her anımızı değerlendirmek gerek çünkü hayatımızın ne zaman son bulacağını bilmiyoruz.
Sevgiyle kalın…
