Siyaset sahnesinde sıkça gördüğümüz bir manzara var…Seçim süreçlerinde bambaşka bir profil çizen siyasetçiler, koltuğa oturduktan sonra adeta dönüşüm geçiriyor…
Peki, bu değişimin kaynağı ne?
İnsanları makam mı değiştiriyor, yoksa asıl yüzleri ancak güç ellerine geçtiğinde mi ortaya çıkıyor?
Siyasete atılan her adım, bir umut ve değişim vaadi taşır. Seçim kampanyaları sırasında siyasiler halkın sorunlarını çözmek ve daha iyi bir gelecek inşa etmek için cesur sözler verir. Ancak, bu makamların sağladığı güç ve sorumluluk, zamanla bazı siyasetçilerin davranışlarını ve kişiliklerini değiştirebiliyor.
Seçim dönemlerinde siyasetçiler halkın nabzını tutan, onların dertleriyle dertlenen, vaat üstüne vaat sıralayan figürler olarak karşımıza çıkar. Vatandaşla göz teması kurar, meydanlarda içten bir şekilde konuşur, sosyal medyada samimi mesajlar paylaşır. Ancak istenilen koltuklara ulaştıktan sonra farklı bir tabloyla karşılaşırız. Kapılar kapanır, makam odaları mesafelerle dolar, vaatler ya unutulur ya da “şartlar değişti” bahanesine sığınılarak ertelenir.
Makamın Getirdiği Dönüşüm…
Yıllardır siyasetçileri takip eden bir gazeteci olarak bu değişimin nedenlerine baktığımda birkaç ihtimal öne çıkıyor.
İlk olarak, siyasette koltuk sadece bir oturma düzeni değil, aynı zamanda bir güç simgesidir. Güç, insan psikolojisi üzerinde derin etkiler bırakır.
İkincisi, koltuğa oturan kişi artık bireysel bir aktör değil, bir sistemin parçasıdır ve o sistemin dinamikleri içinde hareket etmek zorundadır.
Üçüncüsü ise, belki de en acı olanı, bazı siyasetçilerin başından beri değişmeye değil, yalnızca seçilene kadar belirli bir imaj çizmeye niyetli olmasıdır.
Elbette koltuğa oturduktan sonra da seçmenle samimi bağını koparmayan, vaatlerini yerine getirmek için çabalayan, şeffaflığı elden bırakmayan siyasetçiler yok değil. Ama toplumun genel algısı, “koltuk değiştirenin huyu da değişir” yönünde şekillenmiş durumda. Unutulmaması gereken bir gerçek var; Koltuk, insanı değiştirmez. Asıl değişim, insanın koltuğa yüklediği anlamda gizlidir.
