Sahiplik duygusuyla alınıp sıkılınca sokağa terk edilen kediler, köpekler var etrafımızda. Sevdiklerine hayvan hediye eden ya da petshoplardan kedi ve köpek satın alan ve sonra onları görmezden gelerek, haklarına sahip çıkmayarak hangi duygumuzu tatmin ediyoruz? Gösteriş mi acaba?
Sosyal medyamı açtığımda karşıma 16 yıllık “Can Dostumu” kaybettim. Bu başlıkla bir yazı çıktı. Sevgili arkadaşım, Avcılar Belediyesi Basın Yayın ve Halkla İlişkiler Müdürü Şafak Ece İnan ait bir yazıydı. Okuyunca çok duygulandım, sizlerle de paylaşmak istedim.
Hayvan sevgisi mi insan sevgisi mi sorgulatıyor doğrusu. Gösteriş için kedi-köpek olanlarda kendilerini bir sorgulasın isterim.
İşte o duygu yüklü paylaşım:
16 yıl önce bir hayvan barınağında tanışmıştık onunla…
Rahmetli babam, kardeşim ve ben oraya bir Sibirya kurdu almaya gitmiştik. Sibirya kurdunun sahiplendirme prosedürlerini yaparken müdürün odasında olan Paşa etrafımızda gezip dolaşıyordu, kendini sevdiriyordu, kucağımıza çıkıyordu.
Babama bakıp “Biz buraya Sibirya kurdunu almaya geldik ama bu bizi seçti” dedim.
“Haklısın” dedi babam. Evrakları baştan düzenledik ve paşayı sahiplendik…
Eve gittik. Yaklaşık 1 hafta sonra kalp ve astım hastalığı olduğunu fark ettik. Barınaktakiler “Bu fazla yaşamaz, bunu geri alalım, başka verelim dediler. “Olmaz. Asıl bunun iyi bir bakıma ihtiyacı var” dedik vermedik.
16 sene boyunca çok iyi baktık. İlaçlarını hiç aksatmadık, onun sağlık durumuna uygun özel mamalar kullandık vs vs… En fazla 16-18 yıl ömrü olan paşamızı 17 yaşına kadar sağlıkla yaşatmayı başardık…
Dost canlısıydı, çok cana yakındı. Kaç arkadaşımız köpek korkusunu Paşa ile yenmişti. Hatta annem bile…
Çok şey paylaştık. Neredeyse ömrümün yarısını beraber geçirdik. Aynı evi, aynı odayı, hatta zaman zaman aynı yatağı paylaştık…
“Dostluğunda bencillik yoktu...”
“Oyunlarında fesat yoktu...”
“Sadakatinde yalan yoktu... ”
Çok güzel anılar biriktirdik. Ama maalesef bugün can dostumu kaybettim. Çok üzgünüm.
Bana yaşattığın tüm güzel duygular için tekrar tekrar teşekkür ediyorum. İyi ki yollarımız kesişti, iyi ki o gün beni seçtin…
İyi ki vardın ömrümün yarısında…
Seni hiç unutmayacağım Paşa’m…
Bu satırları buraya aktarırken gözümden süzülen yaşlara mani olamadım. Hayvanlara yapılan vahşet ve işkenceleri de düşününce çıldırmamak elde değil.
Ve sana sonsuz teşekkürler Şafak İnan böyle güzel sevdiğin ve koca yürekli olduğun için.
Sevgiyle kalın….
