Ne zaman sol yanımda bir sızı belirirse
Bilesin ki o zaman siyah denizdir hüznüm
Aşkla kendinden geçip bir canan delirirse !
Bilesin ki o zaman siyah denizdir hüznüm
Ruhumu, bedenimi bilinmezlik sararsa
Olur olmaz yerlerde acil şifa ararsa
Kendini en üst saymak, verilmiş son kararsa
Bilesin ki o zaman siyah denizdir hüznüm
Gözlerimden süzülen kana dönüştüğünde
Başlangıç saydıklarım sona dönüştüğünde
Karşımda her gördüğüm sana dönüştüğünde
Bilesin ki o zaman siyah denizdir hüznüm
Ruhumu çevrelerse birden karabasanlar
Düşlerime üşüşür garip garip insanlar
Tükenirse toplumdan merhametler, ihsanlar
Bilesin ki o zaman siyah denizdir hüznüm
Çaresizlik boyumu kolayca aştığında
Duygularım içime, sığmayıp taştığında
Tüm hüzün yanıkları aşka bulaştığında
Bilesin ki o zaman siyah denizdir hüznüm
Şaşırır kalır insan canından can kopunca
Unutur güzelliği, mala mülke tapınca!
Sanki haklıymış gibi bir de tafra yapınca
Bilesin ki o zaman siyah denizdir hüznüm
Çaresizlik kapımı zamansız çalıyorsa
Kırık dökük eyleyip çöllere salıyorsa
Her gidenin ardında sensizlik kalıyorsa
Bilesin ki o zaman siyah denizdir hüznüm
Anlattım ahvalimi dilimin döndüğünce
Acıyı bal eyledim içime sindiğince
Dosteli böyle söyler kalbe yük bindiğince
Bilesin ki o zaman siyah denizdir hüznüm
