Sen bilirmisin,
lacivertin içindeki kırmızıyı?
Önce kırmızıdır.
Sonra yavaş yavaş nasır tutar
Küflenir yozlaşır.
Gücünü yitirdiginde yenik düşer siyaha.
Bekleme okyanusu,
küçük suda boğulur hayat.
Oysa...
Hayal edilen koca bir okyanustur.
Üzerinde binlerce kayık,
binlerce umut sürüklenir.
..ve her seferinde,
yarınlara sarkar umutlar.
Yosun kokusu sarar insan bedenlerini.
Çığlıklar içinde ölümün alkışı duyulur.
..ta ki ertesi geçenin karanlığına kadar.
Her zamanki gibi...
Ay bir gece öncesinden daha parlaktır.
..ve yine
Siyahın içindeki kırmızıyı görmez insanlar.
Gün doğumunda,gecenin karanlığı emanet kalır,
Yozlaşmış insan bedenlerinde.....
26.03.2018
