Aslında delilik bu, hiç bir zaman eşitlenemiyoruz.
Aşk salgın bir hastalık gibi sarıyor bedenlerimizi.
Çaresi varmı bilmiyorum.
Ancak her şeyimizi kaybettikten sonra özgür olabiliyoruz.
Belli ki bizler tarihin vasat çocuklarıyız.
Güya her birimiz aşkı yenmek için savaşacaktık.
Olmadı.
Başaramadık.
Öyle çok dağıldık ki her geçen gün bittik.
Yenildik.
Sahtekarı olduk gerçeklerimizin.
Yalan söyledik, sonra gizli gizli fal tuttuk papatya yapraklarından.
Aşkı içinde saklayan cenneti bulduk.
Cehennem mi?..
Yine sakladık , yalan...
Deli olmak gerekiyordu sevmek için, sevilmek için.
İşte bu yüzden içimizde var olacağını zannetiğimiz pek çok şeyi kaybettik.
İlanlar verdik, mutluluğu bulmak için.
Ağladık binlerce...
Döktük damla damla sahte gözyaşlarımızı.
Sonra Tabibin ayaklarına kapandık.
Neden dedik, bu yok oluş?
Velhasıl.
Her şey o kadar basiti ki..
Aşk kör etmiş gözlerimizi.
Eyvallah..
Tamamda bu kadar deliyi bulmak?
Aşk yetiş.
Sen seversin delileri...
(11.07.2022)
