"GÖZLER
Gözlerin rengi değil
İçindeki sevgidir aslolan,
Baktımı sımsıcak, sevgi dolu
İşte budur sevdanın yolu.
Hani bir görüşte aşk denir ya
Bakmak ve görmek hani,
Gönül gözüyle görebilmek
Doyasıya sevmek, sevebilmek.
Gözler mavi, yeşil
Gözler siyah, kahverengi
Gözler nefret, kin, öfke
Gözler sevgi, saygı, aşk dolu..."
Muazzam bir anne yetiştirdi beni, birlikte büyüdük diyebilirim. Onu "ayaklı ansiklopedi" diye adlandırıyorum ben. Her konu ile ilgili bir bilgisi mutlaka vardır. Her ortama ayak uyduran, her konu ile ilgili espiri veya fıkrası olan biridir. Yıllarca şiiir yazdı, bağlama çaldı ve bir çok yeteneğin yanı sıra beni yetiştirdi ki bu büyük bir meziyet ister, pek kolay bir çocuk olduğum söylenemezdi. Bu almış olduğum şiir anneme aittir. Böyle bir anne ile büyüyünce onun gibi birine dönüşüyorsun. Yıllar önce, ilkokul 6. sıınıfa giderken, annemin bu şiirini besteledim, aslında kursuna gittiğim ve biraz bilgi edindiğim gitar ile sadece sınıf arkadaşlarımı memnun ettim diyelim. Annem çok dinlemek istedi, öğretmenim tebrik etmek için yanına gitmiş "çok maharetli bir çocuk" demiş. Kıyamam annem pek bozuntuya vermemiş ama henüz dinlememişti. Ve çok maharetli olan ben, unuttum nasıl çaldığımı o şarkıyı/şiiri. Annem o şarkıyı benden hiç dinleyemedi. Şimdi en azından hikayesini anlatarak onu mutlu etmek istedim.
Tüm çocukların benimki gibi bir anneye sahip olması dileğiyle, sevgiyle kalın Gazete Yazıyor okurları.
