Fani denen şu dünyada mutlu olmak ister isen,
Hayırsızın bahçesine, girme gönül demedim mi?
Güzelliklerde buluşup aşkla dolmak ister isen,
Gülü yadel bahçesinden, derme gönül demedim mi?
Hedeflerin net değilse bu yol gitmez güzelliğe,
Gidip riyakara sırrın, verme gönül demedim mi?
Önem vermemek olur mu onca farklı özelliğe,
Yaşamın bu iplerini, germe gönül demedim mi?
Engellerden korkuyorsan yolun sonu görülemez,
Gerçek yoldaş olanları, yerme gönül demedim mi?
Yollar bu kadar çetinken devran kolay sürülemez,
Sır olanı orta yere, serme gönül demedim mi?
Zorlukları aşmak için hep el ele vermek gerek,
Dostça açılan kolları, yorrma gönül demedim mi?
Birlik kurtuluşsa çözüm, ortak olur elbet erek,
Hatırımı yadel gibi, sorma gönül demedim mi?
İstiyorsan hiç pes etme, her aşk büyük emek ister,
Bağında açan gülleri, kırma gönül demedim mi?
Ben de bu sevgi uğruna, can adadım demek ister,
Sevmeyi bilen her yürek, sırma gönül demedim mi?
Her zorluğu göze alıp bir yürekte dağlanmalı,
Dönüşü yokken bu yolun, durma gönül demedim mi?
Yaşam kavgasında varsak kalpten kalbe bağlanmalı,
Dosteline gülle bile, vurma gönül demedim mi?
