Samsun Çocuk Yuvasından 2001 yılında emekli olan Ayşegül Öztürk, kamu hizmeti süresince annelik yaptığı çocuklarla 35 yıl sonra düzenlediği etkinlikte buluştu.
Büyümelerine katkı sağladığı çocukların birçoğunun evlenip torun sahibi olmaları, hatta çalıştıkları kamu kurumlarından emekli olmaları, buluşmaya gelen herkesi duygusal açıdan son derece etkiledi. Emekliliğinin üzerinden yirmi yılı aşkın bir süre geçmesine rağmen böyle bir buluşmanın hayaliyle yaşayan Öztürk, anne sevgisinden mahrum kalan çocukları bir şekilde hayata hazırlamak için çaba sarf ettiği günlerden bu yana; yıllar sonra onları değişmiş simalarıyla çoluk çocuğa karışmış halde görmesi duyguların boşalmasına ve gözyaşlarının sel gibi akmasına neden oldu. “Ayşegül anne” diyerek ellerine sarılan ellili yaşlardaki babalar da bu gözyaşlarına karşılık vermekten kaçamadılar.
TARİFSİZ BİR DUYGU
Ayşegül Öztürk, “Ölmeden böyle bir buluşmanın hayalini kuruyordum. Bu birliktelik beni kırk yıl öncesine taşıdı. O günlerde şarkılar söyleyerek büyüttüğümüz çocuklarımız ülkenin dört bir köşesine dağıldılar. Onları toparlama konusunda neler yapabileceğimi uzun yıllar düşünmüştüm. Anne-baba sevgisinden uzak büyüyen çocuklara o günlerde elimden geldiğince bu duyguyu vermeye çalışmış, onları bu duygudan mahrum bırakmamaya özen göstererek kurumsal görevimizi noktalamıştık. Hepimizde yer edinen öyle anılar var ki. Yıllar sonra onları bir arada görebilmek onlara dokunabilmek, bugünkü durumlarına tanık olabilmek, yetişkin halleriyle onlara sarılabilmekti amacım. Bu buluşma hayatımın belki de bir dönüm noktası oldu. Çocuk yuvasından okula el sallayarak gönderdiğim çocuklarımı bugün bir baba, bir eş, hatta çalıştığı kurumlardan emekli olmuş haliyle görmek tarifsiz bir duygu.
AYDIN ŞAHİN DÜZCE’DEN GELDİ
Otuz beş yıl sonra bugünkü buluşmanın farklı kapıları açması en büyük dileğimdir. Hayat paylaşıldığında anlam kazanıyor” dedi.
Toplantıya Düzce’de hayatını sürdürürken katılım sağlayan Aydın Şahin, “Etkinliğin haberini alır almaz tereddütsüz çocukluk arkadaşlarım ve Ayşegül annemizle buluşmanın heyecanını yaşadım. Annemin vefatı üzerine yuvaya yerleşmiştim. O günlerden bugünlere kalan unutulmayan o kadar çok anılar var ki. Ayşegül annemin kendi evinde pişirip bizlere ikram ettiği balıkların anısı halen aklımda. Yıllar öncesindeki kader arkadaşlarımla buluşmak bana adeta yeniden format attı. Ayşegül annem ve katkısı olan herkese minnet duygularımı ifade ediyorum” diye konuştu.
